Auteur: Coosje Kamminga

Wanneer we te maken hebben met een nieuwe situatie, dan moeten we daar altijd eerst even aan wennen. Over het algemeen ga je vier fasen door: ontkenning, weerstand, crisis en acceptatie. Deze fasen kan je in een korte tijd of lange tijd doorlopen, afhankelijk van de impact van de situatie. Misschien herken je deze fasen als je terugblikt op de afgelopen coronatijd?

Ergens in dit proces heb je altijd een moment of een bepaalde periode te maken met stress. We hebben dan de neiging om in een bepaald ‘standje’ te schieten, wat ons in het verleden ook altijd goed heeft geholpen bij stress. Wanneer je het bijvoorbeeld druk hebt, schiet je naar je hoofd en ga je vooral heel veel doen. Je hebt dan minder contact met bijvoorbeeld je gevoel en je lijf. Het zorgt er voor dat ‘het’ geregeld wordt.

Het kan jou helpen als je weet in welke ‘standje’ je schiet bij stress. Want op die manier kan je ontdekken wat je nodig hebt om hier niet in te blijven hangen. Wanneer je bijvoorbeeld veel in je hoofd zit is bewegen, ontspannen en warmte heel belangrijk. Een warme douche, een kruik, een knuffel of een bezoekje aan de sauna kan jou goed helpen.

Er zijn zes verschillende ‘standjes’ oftewel karakterstructuren. Ieder mens heeft iets van elke karakterstructuur in zich. Uiteindelijk gaat het erom dat je in balans bent en niet te lang doorschiet in één of twee.

Bij stress gebeurt er bij de volgende karakterstructuren dit:

• Analyticus: veel in het hoofd, neiging tot terugtrekken.
• Sociale: bij stress moeite om gevoelens te tonen, heel erg gericht op de ander.
• Versmelter: past zich makkelijk aan en heeft moeite met keuzes maken.
• Loyalist: kroppen op en vinden het lastig om ruimte in te nemen.
• Presteerder: gaat hard werken, houden van structuur, perfectionistisch, onzeker.
• Strijder: neemt graag verantwoordelijkheid en ‘scant’ de omgeving op wie te vertrouwen is.

Deze blog wordt veel te lang als ik er nog dieper op in ga. Maar één tip is dat het helpt iets te ondernemen, wat het tegenovergestelde is van wat je aan het doen bent tijdens momenen van stress. Ben je je aan het terugtrekken, zoek dan contact, maar wel met mensen waar je je veilig bij voelt.

Mocht je het fijn vinden te onderzoeken wat jou helpt in tijden van stress, neem dan gerust contact op door te mailen naar info@vrouwzeker.nl

Groet, Sarah Niessink

Vrouw&Events en Vrouwzeker

Jezelf laten zien, dichtbij de ander komen, is ‘not done’ volgens de richtlijnen rondom het coronavirus. Gek genoeg zou dit juist het thema zijn geweest van ons event aankomende zaterdag. Het event gaan we verplaatsen naar een andere dag, maar hoe gaan we in deze periode om met dit thema? Hoe laat jij jezelf zien als je fysiek afstand moet houden? Hoe kan je dichtbij jezelf blijven als iedereen, zeker in deze tijd, overal wat van vindt?

Door het virus worden we beperkt. We kunnen weinig of niet meer werken of we moeten juist veel meer werken, we kunnen niet meer naar gezellige aangelegenheden, we hebben misschien wel gezondheidsklachten gekregen etc.

Ondanks dat dit een heftige tijd is, is het mooi om te zien dat de mens ook heel veerkrachtig is. Het ligt blijkbaar diep in de mens om de ruimte te zoeken, het licht te zoeken in een donkere periode, de mogelijkheden te vinden buiten de onmogelijkheden om. Dat geeft hoop. 

Het lesgeven thuis wordt bijvoorbeeld op inventieve manieren vormgegeven, sportlessen worden online voor je gefaciliteerd, met één appje staan er in het hele land mensen buiten te applaudisseren voor alle zorgmedewerkers, mensen helpen meer dan ooit ouderen of zieken met het ophalen van boodschappen, ondernemers switchen in no time naar extra hulp online.

Dus als we beperkt worden in het onszelf laten zien, wat zijn dan nog wel de mogelijkheden? Ik zie het omdenken in deze periode, waarbij je de focus hebt op andere manieren en mogelijkheden, als basis van een goede mindset. Vanuit deze basis vind je hieronder drie tips:

• Verbinding zit gelukkig niet alleen in nabij fysiek contact, maar veel meer in de OPRECHTE AANDACHT. Er zijn genoeg manieren om jezelf te laten zien. Belangrijk is om, dat wat in je hart opkomt te volgen. Het klinkt misschien wat gezapig maar veel mensen vinden dit echt heel lastig. Weet dat als er iets in je opborrelt, dat dit een reden heeft. Als je dit volgt, is het vaak raak. Iemand had net die woorden of dat gebaar van je nodig. Wees dus niet te bescheiden. Het zit hem vaak al in kleine dingen: een appje of een extra belletje, een tekening of kaart naar opa en oma en zo gaf ik bijvoorbeeld vrienden uit de straat gisteren op een afstandje een ‘knuffel’.

• ZET JEZELF STIL zodat je met afstand kan kijken naar wat erop dit moment gebeurd en hoe iedereen handelt. Niets is menselijker dan met de stroom mee gaan. Maar wil je wel met alle stromen meegaan? Door de berichten bijvoorbeeld dat de schappen in de supermarkten steeds leger werden, was het eerste wat ik dacht:’ Oei, we hebben helemaal niets op voorraad, zal ik ook nog even gaan?’ Zonder oordeel naar het hamsteren, want het is menselijk gedrag. Maar ik stelde ook mijzelf de vraag: Wil ik hierin meegaan? Wat is wijsheid? Onze straat besloot tegen de stroom in te gaan door boodschappen in te zamelen voor het tekort bij de voedselbank.

• Het voordeel van deze periode is dat je bijna ‘gedwongen’ wordt om heel dichtbij jezelf te leven. Hoe heftiger de situatie, hoe meer er beroep wordt gedaan op de vraag hoe je er zelf in wil staan. MAAK KEUZES en weet dat geen keuze maken, ook een keuze is. Veel mensen vinden keuzes maken lastig. Ga er echt even voor zitten, weeg af en KIES. Accepteer dat er misschien veel mensen het niet met je eens. Het is ok. We zijn bedoelt om verschillend te zijn.

Ik wens iedereen veel goeds toe in deze tijd en vergeet niet te kijken naar de mogelijkheden!

Je gaat naar je werk en je bent moe. Je begroet je collega’s met een lach. Goedemorgen! Het voelt alsof je jezelf door de dag heen moet slepen. Eenmaal weer thuisgekomen, maakt je hoofd nog overuren. Er is weer veel gebeurd op het werk. Je begroet je man met een lach. Dag lieverd, hoe was jouw dag vandaag! Na het eten ga je sporten of naar een vergadering. Je loopt binnen met een glimlach.

Hoe vaak lopen we met een masker op? Een glimlach om te maskeren wat niet goed, fijn of mooi is. Maskeren dat we ons die dag eigenlijk helemaal niet goed voelen. Maskeren dat we wallen hebben. Maskeren wat we echt vinden. Iedereen doet dit op een verschillende manier. De één vecht en gaat maar door, is altijd ‘sterk’. De ander heeft de neiging om zich terug te trekken, valt wat stil. Of je richt je aandacht juist op de ander, zodat de ander jou niet hoeft te zien.

Het is niet verkeerd om in verschillende situaties te kiezen wat je wel of niet wilt laten zien. Je hoeft niet aan alle collega’s te vertellen dat je net die ochtend een enorme ruzie met je man hebt gehad. Soms heb je zelfs een masker nodig om iets te ‘overleven’, te kunnen doen wat nodig is. Maar als we met regelmaat een masker dragen kan dit ook een gewoonte worden en kan je hier last van krijgen. Je raakt gestrest, onzeker en overwerkt. We zijn ‘goede’ maskermakers geworden.

Maan heeft hier een prachtig lied over geschreven ‘Ze huilt maar ze lacht’. Maan zingt:
Ze zit hier alleen in de trein
En ze duikt in haar jas
Ze kijkt uit het raam
En ze vraagt zich af
Hoe zou het voelen jezelf te zijn
Want soms doet het pijn
maar ze huilt maar ze lacht
ze huilt maar ze lacht

Hoe ziet jouw masker eruit? Wat heb jij ervoor nodig je veilig genoeg te voelen het masker af te doen? Heb je het nodig jezelf meer te accepteren, negatieve ervaringen een plek te geven, of heb je het nodig meer mensen om je heen verzamelen die goed voor jou zijn? Ik daag je uit om ermee aan de slag te gaan. Het gaat je echt wat opleveren. Als je masker weg is, word je gezien. Dit nodigt de ander ook uit hetzelfde te doen. Het echte zien levert mooi momenten op. Gewoon omdat het echt is. Het is moeilijk te beschrijven, maar je voelt het en het voelt goed!

Afgelopen najaar deed ik mee aan een workshop schilderen. De lessen die ik die middag leerde hadden niets te maken met het ontwikkelen van schildertechnieken. Ik kreeg eerst de opdracht om uit verschillende afbeeldingen één te kiezen die mij aansprak. Vervolgens kreeg ik de opdracht te kijken naar de afbeelding en op zoek te gaan naar de betekenis van deze afbeelding voor mijn eigen leven. Wat zegt dit beeld? Wat is er te zeggen over de kleuren en vormen? Zit er symboliek in? Komen er woorden in je op?

De opbrengst was buitengewoon inspirerend en zette mij op een andere route. De afgelopen jaren ben ik mij steeds sterker gaan voelen in wie ik ben en wat ik doe. Ik pakte allerlei nieuwe uitdagingen op en begon aan een nieuw avontuur op het gebied van persoonlijke ontwikkeling en werk. Superleuk! Ik ben enthousiast, zie altijd mogelijkheden en ben een echte doener. Hierdoor vergeet ik nog regelmatig ruimte te geven aan mijzelf, te voelen en nee te zeggen. Het zorgt ervoor dat ik niet altijd vanuit mijn hart leef, waardoor ik niet tot mijn volledige bestemming kan komen.

De opdracht bij de workshop heeft mij inzicht, bevestiging en richting gegeven. Een kaart met daarop twee vrolijk dansende mensen sprak mij meteen aan. Ik liep er eerst aan voorbij, want dansen maakt je zichtbaar en is voor mij buiten mijn comfortzone. Maar iets in mij zorgde ervoor dat ik de kaart wel pakte. Ik voelde vrijheid, beweging en ontspanning. Waarden die voor mij steeds belangrijker worden, kwamen die middag in dat beeld naar voren.

Ik kwam erachter dat ik ten volle kan groeien als ik mij vrij voel in wie ik ben, verantwoordelijkheid neem voor mijn eigen leven en de moed neem mij kwetsbaar op te stellen. De jas van ‘bescherming’, lees angst voor afwijzing en moeite met imperfectie, trek ik nog regelmatig aan. Maar die middag besloot ik mijn dansjurk aan te trekken, mijzelf te laten zien en mijn hart te volgen. De laatste opdracht in de workshop was: je inzicht proberen te verwerken in een beeld op een schilderdoek. En dat probeerde ik 😉 Ik maakte een silhouet van een dansende vrouw in een tuin. Een titel voor mijn kunstwerk had ik niet, tot ik thuis kwam en aan mijn dochter van tien vertelde wat ik had gedaan. Zij had die middag een nieuwe tekst op haar lightbox geschreven: ‘Dans met je hart en je voeten zullen volgen’. En toen wist ik het: zij gaat, net als ik, schitteren in een prachtige dansjurk.

Wij zijn op zoek naar ambassadeurs! Vrouwen die net als wij het belangrijk vinden dat vrouwen vanuit vrijheid krachtig in het leven staan en dat investering in je persoonlijke ontwikkeling daarvoor essentieel is.  Sta jij hier achter en wil jij met ons deze positieve boodschap uitdragen? Meld je dan nu aan als ambassadeur door ons een bericht te sturen via het contactformulier. Als ambassadeur verwachten wij van jou:

• dat je de Vrouw&Events en/of de Vrouw&Inspiratie actief deelt met vrouwen(groepen) uit je omgeving. Je krijgt van ons flyers toegestuurd om uit te delen.
• dat je meedenkt, mocht je dit leuk vinden. Graag horen we jouw ideeën over aankomende events. Te denken valt aan thema’s en/of sprekers en workshopleiders.
• Tot slot zouden we het enorm waarderen dat we je mogen bedanken, door je één keer in het jaar in het zonnetje te zetten, door middel van een kleinigheidje. ?

Bescheiden zijn, een mooi eigenschap, toch?! Je bent dan verre van arrogant, je stelt jezelf niet op de voorgrond, geeft ruimte aan anderen, je bent niet opdringerig etcetera.

En toch lijkt er iets dubbelzinnigs in dit woord te zitten. Mijn korte zoektocht op internet bevestigde vrij snel mijn hypothese, namelijk dat bescheidenheid een term is die zeer verschillend te interpreteren is. Er worden de volgende betekenissen gegeven aan deze karaktereigenschap: niet verwaand, anderen de ruimte geven, bedachtzaam, eerzaam etcetera. Maar volgens Wikipedia wordt de term omschreven als: ‘een karaktereigenschap of gedrag waarbij men zichzelf of de eigen verdiensten onderwaardeert.’ Bescheidenheid lijkt dus enerzijds in relatie te staan met de ander. Omwille van de ander jezelf niet op de voorgrond zetten. Anderzijds lijkt het in relatie te staan met jezelf. Jezelf onderwaarderen en daardoor jezelf klein maken. Ik denk dat mensen daardoor ook wat wisselend tegen deze eigenschap aankijken. Mensen vinden het een valkuil of een kwaliteit.  

Bescheidenheid is mijn inziens een hele mooie eigenschap, maar het wordt een valkuil wanneer je het inzet omdat je jezelf onderwaardeert. Sterker nog, verschuilen we ons niet op momenten achter deze ‘bescheidenheid’. Want als we ons bescheiden opstellen dan hoeven we ook heel veel niet en dit levert ons dus ook wat op.  Je hoeft jezelf niet te laten zien, je hoeft niet groots te zijn, je hoeft geen mening te hebben, anderen vinden dan wellicht ook minder van jou. Dit kan best comfortabel en veilig voelen. Terwijl het eigenlijk op angst is berust.  

Daarom stel ik jou de vraag. Op de momenten dat je je bescheiden opstelt, gaat het dan meer om de ander of om jezelf? Als je ontdekt dat het komt omdat je jezelf onderwaardeert, ga dan eens na welke overtuiging over jezelf hierachter zit. Weet dat de ander jou juist graag wil zien, dat het fijn is dat je bent wie je bent. Ik daag je uit om vanuit deze gedachte te gaan leven en jouw bescheidenheid als een zegen in te zetten in plaats van een vlucht!

Wauw, we kijken terug op een hele mooie middag van 2 november j.l. Bekijk ook de aftermovie, te vinden onderaan dit bericht. Tijdens onze Vrouw&Events nodigen we diverse professionals uit zodat er altijd een sterk inhoudelijk programma staat. Saskia Geraerts, tv-psycholoog en auteur van het boek PRFCT, nam ons deze keer mee in het ontstaan van een kritisch en optimistisch zelfbeeld. Helen Catsburg, Marianne Aske en Sarah Niessink verzorgden diverse workshops. Vrouwen gaven aan dat ze veel geleerd hadden, herkenning vonden, het soms confronterend was en dat ze geïnspireerd waren dichtbij zichzelf te leven!

Tussen de workshops door hadden we een intermezzo met lef. De voetjes gingen van de vloer met dansschool Juan Carlos Groningen. Even het hoofd leegmaken, lol hebben, iets nieuws doen (en daarin niet perfect zijn, maar er wel van kunnen genieten)!

We zien nu al uit naar het volgende Vrouw&Event ZIEN. Zien en gezien worden. Dit event sluit naadloos aan op het ZIJN event waar de nadruk meer lag op de verbinding met jezelf. Tijden het Vrouw&Event ZIEN staat de verbinding met de ander en het jezelf laten zien centraal.

We sluiten graag af met een uitspraak die Saskia met ons deelde deze dag: “Our deepest fear is not that we are inadequate. Our deepest fear is that we are powerful beyond measure. It is our light, not our darkness that most frightens us. We ask ourselves, ‘Who am I to be brilliant, gorgeous, talented, fabulous?’ Actually, who are you not to be? You are a child of God. Your playing small does not serve the world. There is nothing enlightened about shrinking so that other people won’t feel insecure around you. We are all meant to shine, as children do. We were born to make manifest the glory of God that is within us. It’s not just in some of us; it’s in everyone. And as we let our own light shine, we unconsciously give other people permission to do the same. As we are liberated from our own fear, our presence automatically liberates others.” Marianne Williamson

BEKIJK DE AFTERMOVIE

• 

Doorgaans vlieg ik op zaterdag van sportveld naar turnhal, van winkel naar wasmachine en roep ik door het huis ‘vandaag je kamer opruimen, want de stofzuiger gaat er door!’. Nadat alles er heerlijk opgeruimd uitziet, plof ik op de bank, mijn weekend is begonnen! Dit weekend deed ik het anders, ik liet de boel de boel en besloot met een boek op de bank te gaan zitten. Echt, ik doe dat veel te weinig! Want tijd aan mezelf besteden, omdat dit goed voor mij is…..dat is nieuw! En heus ik doe allerlei dingen voor mezelf: sporten, afspreken met vriendinnen, een keer wat langer in bed blijven liggen of een goede film kijken. Maar op de een of andere manier is er altijd een lijst met dingen die eerst gedaan moeten worden. Een perfecte moeder, een perfecte huisvrouw en een perfecte dochter (mijn moeder kwam langs terwijl het huis nog niet opgeruimd was, oeps). Dit is wie ik denk te moeten zijn, maar dat is niet wie ik ben.

Dr. Brené Brown schrijft in haar boek ‘De moed van imperfectie’ dat perfectionisme kan worden overwonnen als we erkennen dat we gevoelig zijn voor schaamte, afkeuring en verwijten. Als we meer zelfcompassie hebben, en beter bestand worden tegen schaamte, kunnen we onze imperfectie aanvaarden. Als aanvaarding lukt dan krijgen we meer moed, compassie en verbondenheid. Zelfcompassie is essentieel bij het aanvaarden van imperfectie en het ontwikkelen van authenciteit. Het gaat over aardig zijn voor jezelf, je menselijkheid erkennen en mindfulness. Brené verwijst in haar boek naar een zelfcompassietest die je meer inzicht geeft in hoe jij met zelfcompassie omgaat. In Nederland is de test te vinden op www.zelfcompassie.nl, hoogleraar sociale psychologie Roos Vonk heeft de test vertaald.

De test heeft mij duidelijk gemaakt dat ik meer aandacht besteden mag aan aardig zijn voor mezelf. Yes, dit weekend is het gelukt! En dat voelt goed. Ik ga voorbij aan mijn schaamte en laat mijn perfectionisme steeds meer los. En jij? Aan welke schaamte wil jij voorbij gaan?

Hoe ben jij opgevoed? Mocht je alles zelf bepalen, helemaal je eigen weg kiezen, al experimenterend en was er dan volop ruimte om te evalueren? Of ben je juist grootgebracht met het idee dat je aan bepaalde verwachtingen moet voldoen? Moest je binnen de grenzen passen en mocht je vooral niet te veel gedoe veroorzaken?

Velen van ons zijn groot geworden op de laatste manier. Of dat nu helemaal waar is of niet, we hebben het in ieder geval zo gevoeld. Ten eerste was er de bezorgdheid van je ouders om je veilig te houden. Daarom mocht je dingen (nog) niet alleen of werd je gewaarschuwd of geen (al te grote) risico’s te nemen. Daarnaast werd ons geleerd om rekening te houden met de gevoelens van de mensen om je heen: het juiste te doen, en ervoor te zorgen dat het goed gaat met anderen. Dat is op zich natuurlijk een heel lovend voornemen. Zorgen dat het goed gaat met anderen. Ik denk wel eens: dat zouden we in deze individualistische, egoïstische maatschappij wel eens wat vaker mogen doen. Maar toch zie ik in mijn praktijk vaak het tegenovergestelde. Met name vrouwen, die helemaal in de knel raken doordat ze zichzelf helemaal wegcijferen. Teveel van zichzelf weggeven, zeker als er een gezin, een baan, een familie en vriendinnen zijn die aandacht nodig hebben. Dan zijn we zelf maar al te vaak de sluitpost. En ten slotte moeten we voldoen aan wat ‘men’ van ons verwacht. De maatschappij, je werk, de kerk, je directe leefomgeving. Deze (soms onuitgesproken) druk en regels leggen een klamme deken om al onze wensen en verlangens.

Maar is het wel zo dat die verwachtingen van iedereen om ons heen komen? Vaak zijn wij het zelf die ons geen toestemming te geven om groots te zijn. Omdat we bang zijn dat we het eigenlijk niet kunnen. Omdat we niet willen dat een ander in onze schaduw staat. Omdat we geen gedoe willen veroorzaken. Het kan tenslotte niet zo zijn dat het met anderen slecht gaat, vanwege ons. We noemen dat ook wel eens: straalangst.

En toch…. toch denk ik dat er niets egoïstisch aan is om te stralen. Sterker nog: ik denk dat we er juist een voorbeeld mee zijn voor anderen. Door alles te geven en te delen wat ons is meegegeven, verrijken we de ander juist. Die staat helemaal niet in onze schaduw. Welnee, die trekt zich er juist aan op en kan er ook door gaan stralen. Want stel je eens voor wat er zou gebeuren als we allemaal grootser zouden zijn dan we nu zijn? Wat zou dat teweeg brengen? Er is niets verlichts aan om jezelf kleiner te maken, zodat anderen zich niet onzeker bij je voelen, zegt Marianne Williamson in haar beroemde gedicht. En ik ben het volmondig met haar eens. Ik denk dat juist wij vrouwen, mogen stralen en daarmee een inspiratie voor anderen te zijn.

Dus: ga maar lekker doen wat er van je verwacht wordt: groots zijn en stralen. Want daar heb je alles voor meegekregen wat nodig is.

Saskia Geraerts

Het afgelopen jaar heb ik gemerkt, dat het heel waardevol is om dicht bij jezelf te blijven en te kunnen zijn. Maar dat is voor mij wel een weg van strijd geweest. Strijd in mijn denken en mijn gevoel.

Wat is het toch dat we onszelf zo snel meten aan een ander? Dat het gras bij de buren vaak groener lijkt en we snel geneigd zijn onze eigenwaarde in twijfel te trekken. Er zijn zoveel gebeurtenissen en omstandigheden die je uit balans kunnen halen en ik weet niet hoe het jou vergaat, maar ik kan mezelf dan best wel eens uit het oog verliezen.

Die ander verkiezen boven mezelf is dan één van de bij-effecten die ik niet alleen bij mezelf tegen kom, maar ook hoor van veel vrouwen om me heen. Een ander helpen en de zorg voor de mensen om je heen heeft prioriteit, ondanks de dingen waar je zelf tegenaan loopt.

Maar wie ben jij en wie wil jij zijn? De zin die me is bij gebleven bij één van de workshops tijdens het afgelopen Vrouw&Event is deze: ‘Fake it until you make become it’. Je kan heel goed weten wie je wilt zijn, maar heb je ook het lef om die persoon ook te laten zien? Mag je van jezelf zijn wie je bent?

Het is misschien wel super spannend die kant van jezelf te laten zien en het is tegelijkertijd ook een drempel waar je overheen moet. Maar als je die drempel hebt genomen ga je ontdekken dat je, dwars door het eerste ongemak heen (fake it), dichter bij jezelf komt. Dichter bij hoe je bedoeld bent als persoon (become it).

Durf jij te gaan stralen als de vrouw die je werkelijk bent? Durf jij je eigen unieke eigenschappen te laten zien in je vrouw-zijn, in je rol als vriendin, zus, dochter, echtgenote, moeder, oma en tijdens je werk? Jouw unieke eigenschappen maken je tot de waardevolle vrouw die je bent. En als je die waarde hebt ontdekt, kan je die waarde ook veel sterker doorgeven aan de mensen om je heen!

Anita de Graaf